Hotel Arts Barcelona

Op 16 juni 1900 begon het werk aan het creëren van toegang tot de top van Tibidabo, met de bouw van een tram - in de volksmond bekend als de „Tramvia Blau” (Blauwe Tram) - en een kabelspoorweg. Tegelijkertijd werd op de top van de berg de werkzaamheden voortgezet met de landschapsarchitectuur en de bouw van gebouwen en terrassen. Op 29 oktober 1901 werden de nieuwe faciliteiten officieel geopend. Interessant is dat de kabelbaan de eerste belangrijkste attractie van het pretpark bleek te zijn, omdat het in die tijd een innovatief vervoermiddel was. Datzelfde jaar verschenen ook de eerste recreatieve voorzieningen - zoals de automatische weegschalen en ansichtkaartautomaten. Het eerste decennium zag de introductie van kleine attracties zoals telescopen en verrekijkers, schommels, de Flobert schietgalerij, bowlen, spiegels, automaten, het postduivenstation, samen met allerlei soorten evenementen: waaronder Clavé-koren, militaire bands, orkesten en ballonvaarten. Nieuwe gebouwen werden geopend, zoals het Gran Café Restaurant Tibidabo en het Hotel Restaurant Coll, evenals een grote evenementenhal, waarbinnen ze tevergeefs probeerden een casino te openen.

Meer dan 3000 werknemers kregen de opdracht om aan het project te werken en minder dan 1 jaar later werd de magische fontein geboren. De magische fontein van Montjuïc's (Font màgica de Montjuïc in het Catalaans) eerste optreden was op 19 mei 1929 tijdens de Grote Universele Tentoonstelling. De ontwerper Carles Buigas diende zijn plannen een jaar voor de tentoonstelling in en velen vonden dat het project te ambitieus was om te worden gemaakt, laat staan op tijd voltooid. De magische fontein is een spectaculaire weergave van kleur, licht, beweging, muziek en wateracrobatiek - als je deze elementen in precies de juiste combinaties combineert, krijg je pure magie! De magische fontein is een „must see” als je naar Barcelona komt en een echte aanrader.

Barça's nieuwe stadion verving hun oude terrein van Les Corts, die met een capaciteit van slechts 48.000 te klein was om tegemoet te komen aan de interesse van een team onder leiding van de Hongaarse ster Ladislao Kubala. Het stadion is ontworpen door architecten Francesc Mitjans Miró en Josep Soteras Mauri, in samenwerking met Lorenzo García Barbón, en het werd gebouwd tussen 1955 en 1957, voornamelijk met beton en ijzer. Het hele project kostte maar liefst 288 miljoen peseta's, wat betekende dat de club de volgende jaren zwaar schulden zou doorbrengen. Hoewel het oorspronkelijk onder de officiële naam 'Estadi de FC Barcelona' zou gaan, werd het al snel in de volksmond bekend als het 'Camp Nou' (de 'nieuwe grond'), in tegenstelling tot het oude huis van de club in Les Corts. Pas in het seizoen 2000/2001 werd, na een stemming per post door het Club-lidmaatschap, besloten om 'Camp Nou' de officiële naam van het stadion te maken. Van de 29.102 stemmen die de club ontving, gaf in totaal 19.861 (68,25%) de voorkeur aan Camp Nou boven Estadi de FC Barcelona. De maximale hoogte van het stadion is 48 meter en beslaat een oppervlakte van 55.000 vierkante meter (250 meter lang en 220 meter breed). In overeenstemming met de UEFA-bepalingen is de speelruimte verkleind tot 105 meter x 68 meter. Met een capaciteit van 99.354 is het nu het grootste stadion van Europa. De totale capaciteit is in de loop der jaren echter gevarieerd als gevolg van verschillende wijzigingen. Toen het voor het eerst werd geopend in 1957, had het 93.053 toeschouwers, die in 1982 zou worden verhoogd tot 120.000 ter gelegenheid van het FIFA World Cup. De introductie van nieuwe voorschriften die staande gebieden verbieden, verminderde de capaciteit van het stadion eind jaren negentig echter tot iets minder dan 99.000. In het seizoen 1998-1999 erkende de UEFA de diensten en faciliteiten in Camp Nou door haar vijfsterrenstatus toe te kennen. In heel Spanje zijn er slechts vier andere stadions die dat kunnen beweren, het Olympisch Stadion van Lluís Companys, ook in Barcelona, het nieuwe Olympisch Stadion Cartuja in Sevilla, de Vicente Calderón, de thuisbasis van Atlético Madrid, en de Santiago Bernabéu, ook in Madrid. Van de verschillende faciliteiten die in het stadion worden aangeboden, met name zijn een kapel naast de kleedkamers, de presidentiële box, de VIPS-lounge, de perskamers, verschillende televisiestudio's, het Sports Medicine Centre, de Operative Control Unit (UCO), het ervaren spelersgebied, de FC Barcelona club museum, en de kantoren van alle verschillende Club-afdelingen.

Wandel door de gotische wijk en ontdek de spectaculaire kathedraal van Barcelona, dineer in geweldige tapasrestaurants of winkel in de beroemde winkelstraat Portal de Angel.

Antoni Gaudí werd geboren op 25 juni 1852 in Reus, in het Baix Camp, dat toen de tweede stad in Catalonië was. Hij ging naar de Escoles Pies school, waar hij uitblonk in geometrie en rekenkunde, en volgde een traditionele, religieuze en humanistische opleiding. Zoon van een kopersmid begon hij in 1860 over ambachten te leren in de werkplaats van zijn vader. In 1868 verhuisde hij naar Barcelona en bereidde zich voor op toegang tot de School of Architecture, waar hij in 1873 lid werd. Hij combineerde zijn studie met werken als assistent in een architectuurpraktijk, evenals in de werkplaatsen van een timmerman, een glasmaker en een slotenmaker waar hij deze ambachten leerde. Hij was inconsistent in zijn architectuurstudies, maar viel op in de onderwerpen ontwerp, tekenen en wiskundige berekening. In 1878 ontving hij, na zijn kwalificatie in Architectuur, zijn eerste officiële commissie. Naarmate zijn professionele reputatie groeide, ondernam hij grotere projecten in opdracht van de bourgeoisie, zoals onder andere de Casa Calvet, de Casa Batlló en het Casa Milà. In 1883 nam hij het ontwerp van de Sagrada Familia over, terwijl hij ook aan andere projecten werkte. Sommige van onze kamers en suites hebben uitzicht op deze geweldige kerk recht voor je raam! In 1906 verhuisde Antoni Gaudí naar wat nu bekend staat als het Gaudí House Museum, het modelhuis in Park Güell ontworpen door Francesc d'Assís Berenguer i Mestres, de vriend en rechterhand van de architect, waar hij bijna 20 jaar woonde. Hij werkte 43 jaar in de tempel tot 1926. In 1914 verliet hij al het andere werk om zich uitsluitend op dit enige project te concentreren tot aan zijn dood op 10 juni 1926, het gevolg van een tragisch ongeval drie dagen eerder. Zijn begrafenisstoet, die een groot deel van Barcelona doorliep en eindigde in de Sagrada Familia, was een groots evenement in de stad als erkenning voor zijn status als de grootste architect die Barcelona ooit heeft gezien. Gaudí werd begraven in de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de berg Karmel in de crypte van de Sagrada Familia.

Ontdek de stranden van Barcelona voor de deur tijdens uw verblijf in Hotel Arts. Bogatell, Nova Icaria of Mar Bella behoren tot de beste op loopafstand van het hotel!

Güell wilde de Britse woonparken herscheppen, daarom noemde hij het Park Güell, in het Engels. Gaudí respecteerde de vegetatie die al op het terrein groeide, zoals de johannesbrood- en olijfbomen, en toen nieuwe soorten werden geïntroduceerd, koos hij voor mediterrane planten die niet veel water nodig hadden. Hij ontwierp ook verschillende systemen voor het verzamelen en opslaan van water, gebaseerd op de irrigatiesystemen waarover hij in de landelijke omgeving van zijn jeugd had geleerd. Zowel de vegetatie als het beheer van de watervoorraden hielpen zo de erosie van het land veroorzaakt door de zware mediterrane stortbuien te voorkomen, terwijl ze tegelijkertijd hielpen om het water te leveren dat de bewoners van het landgoed nodig hebben.